Redovnu materijalnu pomoć u opštini Bojnik koristilo je prošle godine 740 porodica, a Centar za socijalni rad pružio je jednokratnu materijalnu pomoć još 960 puta, što navodi na zaključak da svaki šesti stanovnik živi siromašno u ovoj, inače, siromašnoj opštini na jugu Srbije.

Broj siromašnih je, zapravo, daleko veći ako se uzme u obzir da se pomoć deli na ime jedne osobe iz porodice, uglavnom višečlane

Popisom je 2011. godine zabeleženo da na teritoriji razuđene opštine koja u svom sastavu ima i brdsko-planinski predeo, živelo 11.104 stanovnika, ali se taj broj za šest godina smanjio na 10.310, što je rezultat prirodnog odumiranja, ali delom i iseljavanja mladih u potrazi za poslom.

Lokalna samouprava je prvi put prošle godine izdvojila veću sumu, 6 miliona dinara, za pomoć siromašnima i zaboravljenima, pa sada Centar za socijalni rad ima pune ruke posla.

„Nekima je naš centar postao drugi dom. Dajemo novac za kupovinu lekova težim bolesnicima, kupujemo siromašnima ogrevna drva najugroženijim pordicama, a bogami plaćamo i sahrane kada vidimo da pokojnika nema ko da sahrani jer su im deca i rođaci otišli i zaboravili na njih“, priča za Jugmediu Zoran Zdravković, direktor Centra za socijalni rad u Bojniku, koji je nedavno primio Oktobarsko priznanje, upravo zbog velikog zlaganja u svojoj oblasti.

Tako se dešavaju neobične situacije, koje pogode i same socijalne radnike.

Opština Bojnik za socijalnu pomoć stanovništvu izdvaja 8,9 posto od ukupnog budžeta

„Isti ti rođaci, koji se ne javljaju kad im srodnik umre, pa mi kupujemo kovčeg i opremu od opštinskih para, jave se odmah posle sahrane i pokupe sve što je ostalo, a ako ima više naslednika, slede povlačenja po sudovima“, kaže i priseća da je bilo petnaestak takvih slučajeva, a u jednom je opština preko Centra morala da plati prevoz pokojnika sa Kosova do Bojnika, dok su drugog smestili u dom za stare jer mu je izgorela kuća sa svom dokumentacijom.

U opštini Bojnik nema narodne kuhinje jer je budžet skroman, ali zato ima 35 gerentodomaćica koje brinu o starijima i to uglavnom u onim planinskim selima, koji su ostavljeni bez ili sa skromnim sredstvima za život.

„Najugroženije su porodice u selu Magaš, u Gornjem Brestovcu, deo Crkvice i deo Stuble. Gerontodomaćice ih obilaze dva puta nedeljno, često uz pratnju socijalnih radnika i verujte tužno je gledati te krajeve koje odišu bedom i tugom i usamljene ljude kojima su gerentodamćice jedina spona sa svetom. One su za neke usamljenike jedina živa bića koja vide jednom u mesec dana“, objašnjava naš sagovornik.

Ove vredne žene, angažovane po projektu, obilaze oko 190 samačkih porodica u opštini Bojnik, dnevno po 60.

U Bojnik se vraćaju samo stariji ljudi, mladi odlaze u suprotni smer. Prošla, 2018. godina je prva u poslednjih 30 godina koja je dala nadu radno sposobnom stanovništvu, budući da su se otvorila dva manja proizvodna pogona i zaposlila 60 Bojničana, a te firme imaju nameru da se šire, jer su ovde ljudi vredni i radni, željni posla.

Takođe, Bojnik je nedavno dobio milion evra iz evropskih fondova za prekograničnu saradnju za podizanje Agro-biznis zone, pa se očekuju nova ulaganja investitora, a paralelno se obnavljaju putevi i do najudaljenijih sela, grade kanalizacione i vodovodne mreže.

Za one koji su otišli, zakasnilo se skoro pola veka, koliko ovde traju seobe. „Cilj je zadržati postojeće stanovništvo i smanjiti siromaštvo“, kažu u lokalnoj samoupravi“.

Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa, lokalne samouprave opštine Bojnik,  koji je dodelio sredstva