Mnogi kažu da je lepotu Leskovca ubilo savezničko bombardovanje 1944. godine kada je bukvalno sravnjen sa zemljom, a potom njegov provobitni izgled narušila komunističko-socrealistički arhitektonski stil.

Ipak, kako pišu Leskovačke vesti, iz tog perioda ponosimo se građevinama poput Leskovačkog sajma – danas popularne “Šajkače”,  nostalgično se prisećamo popijene kafe na terasi hotela “Beograd”, a u to vreme formiran centralni gradksi park koji danas ne damo ni za živu glavu, bilo da žele da ga popločaju ili poseku neko drvo.

Iako mnogi predstavljaju Leskovac kao grad koji  je u urbanističkom haosu, po rečima glavnog gradskog urbaniste, ovaj grad je jedan od najneobičnijih u Srbiji.

“Malo više razvijene svesti o tome da zapravo živimo u gradu i poštovanje toga što imamo stvoriće nam potpuno novu sliku o Leskovcu”, kaže Ivana Joksimović.

Slaže se da je Leskovac nakon bombardovanja u Drugom svetskom ratu izgubio svu svoju lepotu, ali ne krivi posleratne urbaniste da su, kako mnogi tvrde, urbanistički „unakazili“ ovaj grad.

“Uglavnom su sva dela u arhitekturi nastala kao model jedne mode. Posle rata je naišla ta socrealistička faza izgradnje koja je bila prisutna u svim gradovima na teritoriji Srbije. To je neki kobizjeovski stil koji je prisutan svuda. Nije Leskovac toliko ružan grad. Vama se to samo čini”, kaže glavni gradski urbanista.