Osnovna škola u Guberevcu osnovana je davne 1882. godine kao jedna je od najstarijih na prostorima juga Srbije. Guberevac je bio drugo naselje po veličini u Lekovačkom srezu, odmah posle Leskovca (1878). Pretpostavlja se da selo postoji još u srednjem veku i da je ime dobilo po vunenom pokrivaču – guberu.

Odmah po oslobođenju od Turaka, meštani su se organizovali i kupili materijal kako bi sagradili prvi školski objekat, doduše od slabijeg materijala. Prvi učitelj bio je Nikola Živković iz Leskovca, koji je službovao od septembra 1882. do februara 1883. godine, a školske 1887/88. došla je prva učiteljica Ljubica V. Protić, takođe iz Leskovca. Krajem 19. veka pored područja, koje i danas pokriva, u guberevačku školu su išli učenici sledećih sela: Velika i Mala Grabovnica, Prilepac, Gložane, Ladovica, Dobrotin i Orašje.

Škola je delila sudbinu naroda, pa je tako totalno uništena arhiva tokom Prvog svetskog rata. Učitelj Đorđe Stanković iz Oraovice je poginuo 1914. godine, a u decembru te godine prekinuta je nastava. Posle oslobođenja škola počinje da radi 14. decembra 1918. sa dva učitelja, Radomirom Zlatanovićem i Radulkom Stojanović. Novi letopis je napisan na osnovu sećanja prve generacije učenika, Krste Markovića, narodnog poslanika, i Cvetka Totića, predsednika Guberevačke opštine. Letopis je vodio Vojislav Marjanović, upravitelj škole.

Godine 1926. izgrađena je nova školska zgrada, koja se mogla videti do 2021. Tada je zvaničan naziv bio Državna narodna škola „Vojvoda Mišić“ u Guberevcu. U međuratnom periodu broj učenika od prvog do četvrtog razreda bio je  minimalan 90 školske 1924/25. godine i maksimalan 332 učenika školske 1937/39.

Uoči Drugog svetskog rata škola je prestala sa radom 2. aprila 1941, jer je štab jugoslovenske vojske bio smešten u njoj. Već 28. aprila 1941. nastavljen je rad po naređenju nemačkih okupacionih vlasti. Iako je bilo mnogo problema i izazova, škola je radila sa kraćim prekidima sve do sredine septembra 1944. godine. Čak je školska 1943/44. godina bila sa rekordnih 400 učenika. Učitelj Ljubiša Petrović je bio u nemačkom zarobljeništvu, dok je njegov kolega Sava Čemerikić poginuo 6. septembra 1944. tokom savezničkog bombardovanja Leskovca.

Posle oslobođenja 11. oktobra 1944. škola nastavlja sa radom. Po prvi put se formira pionorski  odred, koji je 2. maja 1945. proglašen za najbolji u srezu. Škola počinje sa masovnim tečajima opismenjavanja odraslih. Oktobra 1946. zbog velikog broja đaka otvara se nova škola u Badincu.  Školske 1949/50. godine otvoren je 5. razred više osnovne škole, a naredne godine odlukom Ministarstva prosvete NRS br. 21865 osnovana škola je pretvorena u osmoletku. Nastava je počela 10. septembra 1950. sa 418 učenika u šest razreda. Prvi nastavnici su bili: Miladin Pavlović, Dobrunka Pavlović, Branislav Stojanović, Dobrivoje Rančić i Milica Rančić.

U narednim godinama škola je imala problema sa manjkom nastavnika i nedostatkom prostora, a školske 1958/59. broj učenika je bio 586, što je najviše u istoriji ove obrazovne ustanove.  Godine 1959. izgrađena je sala Doma kulture i 30. decembra Rešenjem Narodnog odbora opštine Grdelica promenjen je naziv u OŠ „Bora Stanković“. Prvi put je 22. mart 1963. uveden kao Dan škole u znak sećanja na dan rođenja Bore Stankovića. Školske 1972/73. godine bilo je 97 učenika u 5. razredu, pa su prvi put formirana 3 odeljenje u jednoj generaciji. Naredne školske godine bilo nešto više investicija, jer su urađenje dve nove učionice i ugrađen hidrofor kako bi se poboljšao kvailitet vode za piće.

Vreme je pregazilo objekat iz 1926. godine, te se nastava od školske 1990/1991.godine  odvija u novoizgrađenom modernom objektu. Prelazak iz stare u novu zgradu desio se u vreme mandata diretkora Božidara Trajkovića.

Tokom NATO bombardovanja u školi su bile smeštene vojne jedinice, a deo kolektiva je bio mobilisan. Školske 2001/2002. godine škola je imala 16 odeljenja u matičnoj školi i 2 u izdvojenom odeljenju u Nomanici, tačno 405 učenika. Trend smanjenja broja učenika i odeljenja zadesio je i ovu školu tako da ona sada broji 246 učenika i 12 odeljenja, 10 u matičnoj školi i 2 u izdvojenom odeljenju u Nomanici. Danas školu pohađaju, pored osnovaca iz Guberevca, i deca iz okolnih sela, tačnije iz Gornjeg i Donjeg Bunibroda, Nomanice, Žižavice i Badinca.

Veliki broj učitelja i nastavnika je opismenjavao narod ovog kraja. Mnogo je učenika prošlo kroz školu, pa je samim tim i škola iznedrila veliki broj učenih ljudi: doktora nauka, magistra, pisaca, pravnika, ekonomista, inženjera, oficira, narodnih poslanika, školskih nadzornika, predsednika opština, članova opštinskih vlada i drugih važnih ljudi. Od brojnih uspešnih nekadašnjih učenika škole, izdvajamo samo nekoliko doktora nauka: dr hemije Goran Petković, dr medicinske biohemije Jelena Božilović Đurović, dr hemije Saša Stojičević, dr ekonomije Miodrag Todorović, dr hemije Ljiljana Stanojević, dr ekonomije Jovica Cvetković, dr elektrotehnike Dragan Tasić, dr hemije Dušica Ristić…