Ove godine manastir Prohor Pčinjski obeležava jubilej 950 godina postojanja i 700 godina od obnove od strane Svetog kralja Milutina Nemanjića. Takođe, pre 100 godina je rođen, a pre 30 je preminuo iguman Pimen Milić, koji je bio starešina manastira u teškim godinama nacizma i komunizma od 1943. do 1990. Biografijom ovog zaboravljenog kaluđera bavio se Marko Stojanović, čiji su koreni iz leskovačkog sela Oraovice baš kao i igumana Pimena.

Pejča Milić od starine je poreklom iz Oraovica kod Grdelice, gde je i rođen 4. septembra 1920. od majke Đurđe i oca Dimitrija zemljoradnika. Osnovnu školu je završio u rodnom selu.

Za vreme Drugog svetskog rata u aprilu mesecu 1942. bugarska okupaciona vlast ga je internirala u Bugarsku. U južnom delu ove zemlje pod vrelo teškim uslovima na neprekidnom fizičkom radu proveo je do novembra iste godine. Nakon što je je pušten na slobodu vratio se u svoju otadžbinu u dom svojih roditelja. Tu je proveo šest meseci u razmišljanju kako da ostavi roditelje i tri sestre i da se zamonaši. Sa blagoslovom roditelja i sa uputom crkvenih vlasti došao je u manastir Sveti Prohor Pčinjski 14. maja 1943. godine gde se posvetio Bogu. Zamonašen je 4. jula 1943. godine pod imenom Pimen.

U manastiru  Prohor Pčinjski u toku su pripremni radovi: izrada stasidija, novog kivota za mošti, zatim svetog prestola kao i isposnica Sv. Oca Prohora, gde će biti izgraćena mala crkva posvećena Prepodobnom Sisoju Velikom. Zato je upućen poziv da se pomogne oko završetka ovih radova. Dobrovoljni prilog možete uplatiti na žiro račun: 200-3174830101008-55

Kada je 9. jula kosovski bataljon NOP Zejnel Ajdini likvidirao bugarsku policijsku patrolu upravu nad manastirom od monaha Serafima preuzeo je novopostriženi monah Pimen Milić.

Pre dolaska okupacionih snaga u manastir mudro će okrečiti dve freske na kojima su četnici i četnički dobrotvori iz četničke akcije po Staroj Srbiji i Makedoniji, kao i freske srpskih kraljeva kako ih ne bi uništili okupatori. Posle rata je kreč jednostavno uklonjen tako da su ova vredna dela ostala kao svedok srpske duhovnosti i kulturne baštine za generacije koje dolaze.

Detalje o sačuvanoj freski dao nam je Stanko Dimitrijević, arhitekta iz Vranja.

„Pomenuta freska, koju je Pimen zaštitio krečenjem, prikazuje tutora manastira Nedeljka Kovačevića iz Klinovca, kako sedi zamišljen nad projektom i raspoloživim novcem za obnovu manastira. U desnom uglu on daje momku hranu, koju očekuje četa vojvode Vuka (Vojina Popovića) na planini Kozjak, gore levo. Istovremeno sa borbom za oslobođenje od Turaka radilo se na obnovi manastira. Umro je kad je čuo prvi srpski top na Ristovcu, istog dana je manastir oslobođen u Pravom balkanskom ratu. Porodica Kovačević je starinom od Bitolja, a Nedeljko je bio rođeni stric moje babe Ristane“, objasnio je arhitekta Dimitrijević.

Pimen Milić proizveden je u čin ipođakona 27. marta 1945. godine, a 3. juna iste godine u čin Jerođakona u pridvornom hramu Svetog Simeona Mirotočivog u Patrijaršiji u Beogradu. U istom hramu jer 16. oktobra rukopoložen u čin jeromonaha.Pimen Milić proizveden je u čin ipođakona 27. marta 1945. godine, a 3. juna iste godine u čin Jerođakona u pridvornom hramu Svetog Simeona Mirotočivog u Patrijaršiji u Beogradu. U istom hramu jer 16. oktobra rukopoložen u čin jeromonaha.

Od septembra 1943. do 25. januara 1948. vršio je dužnost starešine manastira, a za stalnog starešinu manastira postavljen je 26. januara 1948. godine uoči praznika Svetog Save. Odlukom Svetog Arhijerejskog Sinoda, a na predlog nadležnog mitropolita imenovan je za člana eparhijskog saveta.

Za revnosnu službu je na Vaskrs 24. aprila 1949. godine odlikovan crvenim pojasom. U čin Igumana je proizveden 25. aprila 1952. godine u crkvi Svete Trojice u Kraljevu. Sva rukopoloženja i odlikovanja primio je od ondašnjeg Mitropolita Skopskog Josifa Cvijovića.

Makedonski raskol

Manastir  Prohor Pčinjski je bitan za Makedoniju zbog Ilindenskog ustanka 1903. godine koji je podignut protiv Turske, ali i 2. avgusta 1944. kad je u održano je zasedanje Antifašističke skupštine narodnog oslobođenja Makedonije (ASNOM). Tada je odlučeno da se osnuje Makedonija kao federalna republika Jugoslavije, pa se ovaj događaj su Severnoj Makedoniji slavi kao „Dan državnosti“.

Nakon nekanonskog proglašenja autokefalnosti Makedonske pravoslavne crkve 1967. godine, usledio je pritisak i na Igumana Pimena i verni narod Pčinje da se priklone novoformiranoj organizaciji i istupe iz Srpske pravoslavne crkve. Klevetan i mučen izdržao je sve nevolje sa verom u Boga i u veku kada se od Srbije samo odvajalo uspeo je da sačuva manastir. Ostalo je zabeleženo da kada su komunistički promakedonski agitatori podgovarali verni narod Pčinje na promenu narod je odgovarao “Će da bude kako kaže kaluđer“! A kaluđer je rekao ne!

Iguman Pimen Milić upokojio se 1990. godine, a sahranjen je na monaškom groblju u manastirskoj porti.

„Markantna i znamenita ličnost omiljen kod naroda. Oštrouman i duhovit, brojne su anegdote o njemu. Sam se izborio za očuvanje najstarijeg srpskog manastira. Jednom sam ga snimio u razgovoru sa golubovima“,  rekao je pomenuti arhitekta Stanko Dimitrijević, koji je ustupio svoje fotografije igumana Pimena.