Kod Srba su svadbe tradicionalno bile tokom jeseni i zime, jer tada je bilo manje poslova u polju. Tokom vremena svadbeni običaji su se menjali zbog raznih faktora. Ovog puta jedan dopis iz januara 1946. otkriva kakve su dileme imale nove komunističke vlasti posle Drugog svetskog rata u Vlasotincu.

Komunisti iz Vlasotinačkog sreza traže savet od drugova iz Oružnog komiteta u Leskovcu kako da se odnose prema članovima koji su se oženili bez znanja Partije.

„Sreski komitet se januara 1946. godine, međutim, obratio Oružnom komitetu sa pitanjem kako da se odnosi prema onim članovima partije koji se ožene, a prethodno ne obaveste partijsku organizaciju, kao i sa onim članovima koji se venčaju u crkvi, jer je takvih slučajeva bilo u Vlasotincu. Partijska organizacija je i posle rata nastavila sa praksom da ima uvid u privatan i bračni život svojih članova, nastavljajući negovanje normi ponašanja iz perioda NOR-a“, piše u analizi situacije Komunističke partije posle rata.

Kao što se može videti još je veći problem što su se neki drugovi venčali u crkvi, jer se zna da je „religija bila opijum za narod“. Pravi srpski komunista ne poštuje ništa što je vezano za Srpsku pravoslavnu crkvu, koja je samo još jedan „ostatak mračne prošlosti“. Možda nekima danas izgleda čudno, ali Partija je imala pravo na „uvid u privatan i bračni život svojih članova“, što je nastavak negovanja normi iz narodnooslobodilačkog rata.

Nažalost, nemamo odgovor leskovačkih komunista, ali sigurno nisu blagonaklono gledali kako se drugovi članovi venčavaju u crkvi, što je bilo uobičajeno pre njihovog dolaska na vlast.