Ove godine navršava se 90 godina od rođenja Miroslava Mike Antića (1932-1986) čuvenog srpskog pesnika koji je nesumnjivo zaštitni znak Vojvodine, kako se zove i njegova najbolja poema. Pesnik „Plavog čuperka“, „Garavog sokaka“ ili „Besmrtne pesme“ i danas je omiljen među čitaocima svih uzrasta.   Međutim, malo je onih koji znaju za južnjačke korenе poete panonske ravnice, odnosno da je Mikin otac Nenko Antov iz Bosilegrada.

Mika Antić je rođen je u Mokrinu 14. marta 1932. godine, gde je pohađao osnovnu školu.

Gimnaziju je završio u Kikindi i Pančevu, a studije je upisao u Beogradu. Živeo je u Novom Sadu. Pre nego što je postao poznat bavio se raznim poslovima – bio je mornar, radio u lutkarskom pozorištu. Sem pisanja bavio se i slikarstvom, novinarstvom i filmom. O detaljima iz života Mike Antića piše u Nemanja Rotar, pesnikov sestrić, u knjizi „Sutradan posle detinjstva“, pesnikovoj biografiji iz 2014. godine.

Roditelji Mike Antića zvali su se Nenko i Melanija Antić. Nenko Antić (pre Antov) je sin Nikole
i Hristine Antov. Nenko je pobegao iz Bosilegrada ne samo zbog političkih, već i zbog porodičnih razloga.

Nikola Antov je bio alkoholičar i nakon smrti majke Hristine, ništa više nije zadržavalo Nenka, zakopao je svoje detinjstvo, pobegao je u Vršac i promenio je svoje prezime. Jedina osoba iz zavičaja s kojom je ostao u bliskoj vezi bila je rođaka Draganka, koja je živela u selu Božica kod Surdulice.

„Mika Antić je kasnije posetio Bosilegrad, tražeći rodnu kuću svojih predaka. Kupio je 50 sveća i zapalio ih na grobu Nenkovog oca Nikole. Bio je sumrak i neko je prijavio požar na groblju. Miku su priveli u policijsku stanicu na razgovor. Kada su shvatili da tu nema ni traga od politički motivisane provokacije, pustili su napitog pesnika, uz molbu da krene kući tek kada se otrezni“, piše na sajtu Narodne biblioteke „Hristo Botev“ u Bosilegradu.

‌Krajem ove godine navršava se 100 godina od rođenja Duška Rodovića kome je majka iz Niša, gde je i on rođen i proveo prvih šest godina života.

Slobodno možemo reći da je Duško Radović bitan za Beograd, kao što je Mika Antić za Vojvodinu.

To su činjenice koje treba naglasiti naročito za one što imaju predrasude o govoru, književnosti, pa čak i о ljudima juga Srbije.