Respirator je postala najstrašnija reč za rodbinu, prijatelje i poznanike onoga koji se nalazi na njemu jer za ovih 10 meseci borbe sa Covidom 19 stekao se utisak da se retko ko izvuče živ ispod te mašine. Međutim, anesteziolog Opšte bolnice Leskovac Slobodan Gavrilović kaže za Jugmediu da trećina pacijenata u proseku preživi to medicnsko plašilo i, generalno, objašnjava kako se funkcioniše u respiratornom centru leskovačke Covid bolnice.

“Pacijenti zaraženi korona virusom u blažim stanjima su na kisoničkoj podršci, ali teži pacijenti priključuju se na aparate, odnosno respiratore. U Kovid bolnici u Leskovcu bilo je neophodno formiranje respiratornog centra i to je učinjeno 22.novembra. Uspeli smo da formiramo jedinicu intenzivnog lečenja sa respiratorima za podršku najtežim bolesnicima u Kovid bolnici u Leskovcu u roku od 3- 4 dana”, priča Gavrilović.

On je jedan od leskovačkih lekara koji od početka epidemije, od marta meseca, rade i u intenzivnoj jedinici u Nišu i pomažu tamošnjim anesteziolozima.

“Kada dođe do respiratornog centra pacijent se postavlja na monitore, na kojima se prati njegovo stanje 24 sata.Prate se njegova srčana aktivnost, puls, arterijski krvni pritisak, zasićenost periferne krvi kiseonikom, odnosno takozvana saturacija. Na ovaj način se prati poboljšanje ili pogoršanje stanja pacijenta”, objašnjava anesteziolog Gavrilović.

Prema rečima našeg sagovornika, respiratorna podrška može biti dvojaka, putem obične kiseonične maske,kada diše potpuno spontano i dobija do 15 litara kiseonika, drugi nivo respiratorne podrške podrazumeva upotrebu respiratora, mašine koja pomaže pacijentima sa oštećenom plućnom funkcijom.

“Ovo je drugi nivo respiratorne podrške, kada pacijenti preko mašine dobijaju odgovarajuću smešu gasova s kiseonikom i tako obavljaju delimično ili potpuno neophodan respiratorni rad.U ovim slučajevima postoje dva moda ventilacije za koja se koriste respiratori: za takozvanu invazivnu i neinvanzivnu ventilaciju”, objašnjava.
Ova prva, dodaje, podrazumeva stavljanje maske na lice pacijenta, povezana s respiratorom i on delimično diše spontano. “Pri tom, mašina preko te maske isporučuje smešu gasova s kiseonikom i tako pomaže pacijentuda se ta razmena gasova obavlja efikasnije”, naglašava.

Kada su pluća do te mere oštećena od Kovida 19, onda pacijent mora da bude uspavan lekovima.

„U slučajevima teških oštećenja pluća primenjuje se invanzivna mehanička ventilacija, kada pacijent mora da bude uspavan, relaksiran i tada mu se kroz usta ubacuje endotrihijalni tubus u gornje respiratorne puteve. Tubus se povezuje sa respiratorom i on preuzima kompletno „disanje“ pacijenta.On se uspavljuje lekovima iz grupe sedativa ili hipnotika, koji opuštaju mišiće i tako omogućavaju rad respirator”, objašnjava naš sagovornik.

Pacijenti na respiratorima imaju šansu od 30 do 40 posto da prežive, tvrdi anesteziolog Gavrilović.

“Brojne kontoverze su prisutne kada je u pitanju preživljavanje pacijenata koji su na respiratorima. U ovim procentima, od 30 do 40 posto pacijenti imaju šansu da budu ekstubirani i budu skinuti sa mehaničke ventilacije, odnosno respiratora”

Jer, objašnjava, reč je o tome da sama kovid infekcija kod najtežih bolesnika dovodi ne samo do oštećenja pluća već i do razvoja jednog sistematskog inflamatornog odgovora koji u krajnjoj fazi dovodi do oštećenja funkcije bubrega, kardiovaskularnog sistema, funkcije jetre, svih vitalnih organa.

“Tako, kod ovakvih pacijenata pored primarnog oštećenja pluća dolazi, dakle, u najtežim formama do oštećenja svih vitalnih organa. Upravo iz ovih razloga, preživljavanje ne zavisi samo od pomoći respiratora“, kaže naš sagovornik.
On naglašava, da su svetski standardi upravo pomenuti procenti. U onom trenutku, kada pacijentima bude bolje, oni se postepeno skidaju sa mehaničke ventilacije i smanjuju im se sedativi do trenutka nastavka spontanog disanja.

„Sve je ovo mukotrpan proces koji traži mnogo strpljenja, snalažljivosti i znanja“, zaključuje anesteziolog Gavrilović.