Osnovna škola „Josif Kostić“ iz Leskovca početkom ove godine pokrenula je akciju pod nazivom „Umetnici školi“, sa ciljem ove inicijative je da se nedavno renovirana leskovačka škola oplemeni umetničkim delima, koja će okruživati đake i pospešiti njihovu kreativnost.

Na poziv da se slike doniraju školi odazvala se nekolicina leskovačkih umetnika, među kojima i profesor muzičke kulture u„Josif Kostiću“ Dušan Milenković.

Treba istaći da portret Josifa Kostića poklanja kolektivu škole povodom jubilarnih 20 godina rada u toj ustanovi.

Kako on smatra, donacijom i podrškom akciji čine se važni koraci ka oživljavanju lika i dela čoveka po kome je ova najstarija leskovačka škola ponela naziv, a o kome se, nažalost, malo zna.

Sam Josif Kostić rođen je 1848. godine u Prištini, gde je završio osnovno obrazovanje, nakon kojeg je upisao bogosloviju u Beogradu, po preporuci njegovog učitelja i nacionalnog radnika Milana D. Kovačevića.

Učiteljsku školu pohađao je u Somboru, i pri povratku u Beograd imenovan je za učitelja u Leskovcu. Kada je došao 1868, zatekao je bugarsku egzarhiju putem koje je, između ostalog, kroz obrazovni sistem širena propaganda.

Zbog suprotstavljanja egzarhistima i pokušaja da sprovodi nastavu na srpskom jeziku, biva proteran iz grada, ali se ipak nakon kraćeg perioda vraća u Leskovac.

U toj borbi sa egzarhistima imao je veliku materijalnu podršku, kao i pomoć u snabdevanju udžbenicima od Prosvetno-školskog odbora i Miloša Milojevića, nekadašnjeg direktora leskovačke gimnazije. Pored maternjeg srpskog, govorio je još i nemački, turski, bugarski i arnautski jezik.

U svom prosvetnom radu nastojao je da osavremeni obrazovni proces, pa je tako izbacio sve stare udžbenike sem psaltira, a uveo čitanku, udžbenik za crkvenu istoriju, katihizis, zemljopis, prirodnu istoriju, slovensku gramatiku, i nemački jezik kao zaseban predmet.

Kada je otišao u penziju, Josif Kostić je odlikovan za primernu službu na prosvetnom polju Ordenom Svetog Save 5. reda. Učestvovao je i u oslobođenju Leskovca od Turaka 1877. godine i ostavio značajne beleške pod nazivom „Oslobođenje grada Leskovca, Vlasotinca i okoline”.

Iako danas, pored osnovne škole, ime Josifa Kostića nosi i jedna ulica u Leskovcu, žitelji ovog grada najčešće nisu upoznati sa tragom koji je on ostavio na lokalnu zajednicu.

Kako je poslednje dane svog života proveo u siromaštvu, Kostić je sahranjen o trošku opštine, međutim, njegov grob i dalje nema adekvatno obeležje kojim bi se odala pošta ovom velikanu leskovačke i srpske istorije.