Centar starog Leskovca, srpskog Mančestera sa mini fabrikama, hotelima, restoranima i mostovima, nestao je tokom brutalnog savezničkog bombardovanja 6. septembra 1944. godine. Novi izgled građen je decenijama, prepravljan i prekrivan asfaltnim slojevima, ali samo jedan deo temelja, zapravo, samo jedan kamen odoleo je. To je kamen-temelj nekadašnje Fabrike bombona, ratluka i čokolade s Poslastičarnicom.

Taj kamen fabrike porušene u bombardovanju štrči iz ivičnjaka nedaleko od rampe ispred “osmospratnice”, na šetalištu kroz gradski park, od ABC Safari prema rampi, zapravo u kratkoj uličici s nazivom Trg revolucije. Pored Spomenika oslobodiocima, ovaj ostatak Fabrike slatkiša je jedino što je ostalo u tom užem delu centra Leskovca.

Tu na tom mestu bila je zapravo fabrika vlasnika Milana Stanojevića, a ostatak temelja vidljiv je na svim našim fotografijama, a na fotografiji dole i sama fabrika, u levom uglu, fotografija koja je nastala prilikom proslave 50 godina oslobođenja od Turaka.

Malo ko zna da je ovaj jedva primetni kamen-temeljeac zapravo ostatak fabrike, koja se nalazila u nekadašnjoj ulici Kralja Petra Prvog, od mosta kod pošte pa sve do Žitne pijace, odnosno, Šop Đokićeve kuće, jedna od retkih nepogođenih kuća iz turskog doba.

Inače, s leve strane od te fabrike se nalazila još fabrika „Bata“ bivša „Kasina“, a desno šnajder Pekić Rade, ćevabdžinica „Gurman“, apoteka „Crveni krst“, banka Omladinske zadruge, kafana Pere Milenkovića, truker Jergaćević, bioskop „Korzo“, hotel „Moskva“, pa „11. Oktobar“…

U Leskovcu još žive potomci fabrikanta Milana Stanojevića, ali jedan od njih, koji je na društvenim mrežama pojasnio poziciju Fabrike konditorskih proizvoda, bio je nedostupan za Jugmediu.

Tekst napisan uz pomoć Velibora Manića i Arsenija Aleksića