Leskovački amaterski crkveni hor, koji je ime dobio po pesniku Branku Radičeviću, čuvar je tradicije duge 131 godinu. Prvu svetu liturgiju hor je pevao za Božić 1887. godine, a doživeo je veliku slavu u decenijama koje su usledile.

Pobeđivao je na takmičenjima, odlikovan je Ordenom Svetog Save, a između dva svetska rata davao je koncerte u Atini i Skoplju. U horu je uvek bilo braće i sestara, roditelja sa decom, supružnika… Tako je i danas.

Pevati u crkvenom horu „Branko“ oduvek je bila velika čast. U početku muška družina prerasla je u mešoviti hor 1894. godine kada je za dirigenta postavljen Stanislav Binički. Tada je prvi put obeležena i horska slava Spasovdan. „Branko“ je, pored crkvenih, pevao i svetovne pesme, a vladao je sa 119 horskih pesama. Ima i svoju zlatom veženu zastavu koja je nošena na svim nastupima. U sredini je lik Branka Radičevića okružen hrastovim i lovorovim vencem, a iznad njegove glave dvoglavi orao sa grbom Srbije. Ispod slike je stih Brankove pesme „Kolo, kolo, naokolo…“.

Hor je posle Drugog svetskog rata prestao da postoji, a obnovili su ga uglavnom stari članovi koji su prvi put u Sabornom hramu zapevali krajem juna 1970. godine. I danas se sa galerije leskovačke crkve čuju glasovi uglavnom mladih i muzički obrazovanih ljudi, a hor vodi Miroljub Cvetković, profesor leskovačke Muzičke škole „Stanislav Binički“.

“Pored toga što pevamo liturgije, venčanja i krštenja, imamo i javne nastupe sa svetovnom muzikom, a dva puta smo nastupali na međunarodnom festivalu duhovne muzike „Muzički edikt“. Trenutni nosioci hora su naši veroučitelji, ali su tu i učenici muzičke škole, penzioneri i ljudi najrazličitijih zanimanja. Sve njih spaja ljubav prema pevanju” kaže Miroljub.

Podaci Narodnog muzeja govore da je ovaj hor još 1927. godine, sa beogradskim Pevačkim društvom „Stanković“, gostovao u Češkoj na poziv tamošnje vlade, a 1938. pevao je u Atini i Skoplju. U zbirci leskovačkog muzeja je i dokumenentarni film o tom gostovanju.