Dok se penjete do jednog od najstarijih spomenika kultureu Vranju, do ostataka srednjevekovne  tvrđave “Markovo kale”, morate preskočiti pravu deponiju i bačene stvari, među kojima ima i guma, stare odeće. U svakom slučaju, ružan prizor napu tu do jednog od najpoznatijih turističkih lokacija u Pčinjskom okrugu.

Zbog ovih fotografija se na društvenim mrežama povela prava polemika da li zapravo treba kazniti nesavesne građane ili lokalnu samoupravu zbog toga što je dozvolila da put do napoznatijih ruševina na jugu Srbije izgleda zapravo ovako.

Markovo Kale je tvrđava — srednjovekovni istorijski spomenik, koji se nalazi 4,5 km severno od Vranja, na starom putu Vranje–Leskovac i sadašnjem putu Vranje–Vlase–Mijovce, u klisuri Gradske reke na nadmorskoj visini od oko 750 m. Leži na grebenu između planina Krstilovica i Pljačkavica. Između njih i grada probijaju se Devotinska i Mala reka, koje se ispod samoga grada ulivaju jedna u drugu. Tvrđava je izgrađena u 13. veku.

Prema prvom  predanju,Marko Kraljević je nekada gospodario severnim prostorima iznad Vranja, a samim tim i ovom tvrđavom, pa je tako i dobila ime Markovo kale. Kada je morao da ustukne pred turskom premoći, on je sa svojim konjem Šarcem sa stene, u kojoj je ostao otisak njegovog kopita, preskočio na istočnu planinu. Tu je od jeda zaplakao pa planinu nazvaše Plačevica (danas Pljačkovica). Kada se sa ove prebacio na zapadnu planinu, kod crkve Svete Trojice se prekrstio i ostade ime planini Krstilovica. U potoku koji protiče podno Markovog grada nalazi se udubljenje gde se navodno kupao, a na obali potoka njegova ogromna furuna.

Prema drugom predanju se tvrdi da se grad neko vreme zvao Golubinje. Pominje se u 14. i 15. veku kao vlasništvo kaznaca Miroslava, tepčije Kuzme, kaznaca Baldovina, ćesara Uglješe i vojvode Nikole Skobaljića. Kasnije nestaje iz dokumenata.