Istraživanje Instituta društvenih nauka i Centra za proučavanje etniciteta „Socijalni odnosi između etničkih grupa u Srbiji“ pokazalo je da je etnička distanca kada je reč o braku najveća između pripadnika srpske i albanske nacionalnosti, dok se ta distanca smanjuje kada je reč o suživotu Srba i Albanaca.

U anketnom istraživanju učestvovalo je 2.130 pripadnika srpske zajednice i 759 pripadnika pomenutih nacionalnih manjina

Trećina ispitanika Srba (31%) prihvatilo bi brak sa Albancem ili Albankom. Još su rigidniji stavovi pripadnika albanske nacionalne manjine pa samo 26,4% pripadnika te nacionalne manjine bi sklopilo brak sa pripadnicima srpske nacionalnosti.

Direktor Instituta Goran Bašić rekao je na predstavljanju istraživanja u Medija centru da bi na suživot sa Albancima pristalo skoro dve trećine ispitanika srpske nacionalnosti.

S druge strane Albanci nisu oduševljeni suživotom: sa Bošnjacima bi prema kriterijumu pretpostavljenih stavova sunarodnika u istoj zemlji živelo njih 60%, sa Srbima, Hrvatima, Rumunima, Slovacima i Mađarima oko 40%, a sa Romima samo trećina ispitanika.

“ Istraživanje je pokazalo I da bi svega 24% Srba pristalo da Albanac bude predsednik Srbije, dok bi veća podrška za tu ideju stigla od Mađara (39%), Rumuna (41%), Roma (28%), Hrvata (53%)”, naveo je Bašić.

Kada je o diskriminaicji reč srpsko društvo je njom opterećeno i sa tim problemom se suočavaju svi –pripadnici I srpskog naroda i nacionalnih manjina. Najčešća je diskriminacija u neformalnim kontaktima, u školi ili na poslu, dok se ti problem ređe javljaju u organima javne vlasti gde građani ostvaruju prava.

Više od polovine ispitanih Albanaca (59,6%) i Bošnjaka (56,4%) više od deset puta suočilo se sa diskriminacijom na nacionalnoj osnovi u neformalnim kontaktima.

Zanimljivo je i da je trećina ispitanika srpske nacionalnosti takođe doživela diskriminaciju na nacionalnoj osnovi u svakodnevnim kontaktima sa sugrađanima.

Iz istraživanja proizilazi i da je integracioni potencijal našeg društva uprkos pokazanoj socijalnoj udaljenosti etničkih zajednica delimično očuvan. To potvrđuje podatak da je većina pripadnika nacionalnih manjina dvojezična i da su nacionalne manjine, osim albanske, jače vezane za Srbiju nego za zemlje porekla.