Na današnji dan pre 25 godina počela je bitka na Košarama, jedna od najtežih u novijoj istoriji, kada su pripadnici terorističke OVK uz pomoć NATO avijacije i albanske vojske nameravali da zauzmu karaulu Košare, a potom naprave koridor za kopnenu invaziju iz pravca Albanije.

Napad je pokrenut u tri pravca prema vrhu Rase Košares, ka karauli Košare i prema vrhu Maje Glave. Bitka je trajala sve do potpisivanja Kumanovskog sporazuma i povlačenja Vojske Jugoslavije sa Kosova i Metohije, odnosno 10. juna 1999. godine.

Uprkos ogromnim naporima OVK i zauzimanju lokacija od strane terorista, Vojska Jugoslavije uspela da stabilizuje front na drugoj liniji odbrane i spreči dalje napredovanje, odnosno kopnenu invaziju na SRJ.

Crni bilans

Tokom dva meseca borbi poginuo je 21 oficir i podoficir, 50 vojnika na odsluženju vojnog roka, 13 aktivnih vojnika i 24 dobrovoljca, dok je ukupno ranjeno 256 boraca. Iako ne postoje precizni podaci o gubicima neprijatelja, procenjuje se da su višestruko veći.

Osim OVK u napadu na Košare učestvovale su Oružane snage Albanije koje su artiljerijskom vatrom pružale podršku teroristima na terenu, kao i letelice Severnoatlantske alijanse koje su konstantno izviđale i bombardovale položaje Vojske Jugoslavije i vršile korekciju artiljerijske vatre.

Junaci sa juga Srbije

U ratu na Kosovu i Metohiji najveći broj učesnika rezervista bilo je sa juga Srbije, prema nekim procenama, najviše iz Leskovca i Jablaničkog okruga. Ranije se pominjala cifra od 13.000 vojnih rezervista, ne računajući vojnike na redovnom služenju vojnog roka, koje je ratni vihor bacio u prve borbene redove.

Gorana Đorđevića iz Leskovca su prvi ratni sukobi zatekli na služenju vojnog roka. Po odlsuženju, vraća se kući ali se odmah odazvao na poziv države kao vojni rezervista.

“I da smo hteli da se povučemo, nismo mogli jer bi nas gađala NATO avijacija. Zato smo bili uz granicu, tamo gde su nasuprot nas bili pripadnici OVK, vojska Albanije i NATO. Jer, da su gađali nas, gađali bi i svoje. Front nije bio samo na Košarama, već i na Dulje, mesto ispod Košara, prema Uroševcu, gde je najveći broj vojnika i rezervista poginuo, kao i Prokletije i Đenaral Jankovića”, priča Đorđević koji je tada imao 19 godina i koji kaže da je ta strategija vredna učenja na svim vojnim akademijama.

Bitka za čitanke

Grad Leskovac se tim junacima odužio jednom spomen pločom, gradonačelnik Vranja je, zabeležila je Jugmedia, jednom primio junake sa Košara.

O bitkama na Košarama i drugim lokacijama uz granicu se ne piše mnogo, ali izvesno je da će one kad-tad ući u čitanke istorije gde će pokoljena učiti kako se jedna mala, ratovima i hiperinflacijom, izmučena vojska suprostavila najvećoj svetskoj sili.

Kraj znamo. Sve pobede u ratu izgubljene su u miru. Kosovo i Metohija nije više u sastavu Srbije.