Slike divljih deponija, čiji se broj procenjuje na čak 3.500, rasprostranjenih u prirodi, pored puteva, u naseljima, gomile smeća na livadama i u šumama, reke čija su korita zatrpana ambalažama sa drugim otpadom predstavljaju našu ružnu stvarnost sa kojim se svakodnevno susrećemo.

„U Srbiji je izgrađeno dvanaest sanitarnih deponija, a najzastupljenija mera upravljanja otpadom je upravo njegovo odlaganje na uglavnom nesanitarne deponije.Sve ovo samo potvrđuje činjenicu da je sistem upravljanja otpadom i dalje jedan od najvećih problema sa aspekta zaštite životne sredine“, navodi se u saopštenju Saveza 90/ Zelenih Srbije i ističe da prema izveštaju o upravljanju otpadom Agencije zazaštitu životne sredine, starost deponija se kreće od četiri do pedeset i tri godine, a da su kapaciteti u pojedinim opštinama poprilično popunjeni i nemaju urađenu ni studiju o proceni uticaja na životnu sredinu.

U saopštenju se dalje naglašava da ovakve vrste divljih deponija predstaljaju ekološke bombe koje zagađuju životnu sredinu i ugrožavaju zdravlje ljudi. Opasne materije sa deponija su značajni zagađivači vazduha, vode i zemljišta.

Neadekvatno deponovanje otpada na saitarnim deponijama dovodi do zagađivanja zemljišta i podzemnih voda. Padavine koje se filtriraju kroz deponovani otpad rastvaraju štetne materije čime se zagađuju i zemljište i podzemne vode. Sa komunalnih deponija se emituje i deponijski gas, kao nus- produkt procesa razgradnje deponovanog otpad, koji sadrži oko 15 posto metana i koji je jedan od glavnih krivaca za nastanak požara ili eksplozija na deponijama. Oni doprinose emisijama gasova sa efektom staklene bašte kao drugih zagađujućih materija.

Savez 90/Zelenih Srbije u svom saopštenju takođe navodi da Republika Srbija mora da promeni politiku neadekvatnog upravljanja otpadom i da otpad posmatra kao resurs, od kojeg ćemo dobijati nove proizvode ili ga koristiti za potrebe dobijanja energije. Zeleni ne žele da država Srbija gradi deponije već da se otpad svede na minimum kako bi njihov broj bio što manjii sa štonižim stepenom negativnog uticaja na životnu sredinu.