Imajući u vidu da reka Južna Morava i njene pritoke u Pčinjskom okrugu već duži niz godina plave aluvijalna zemljišta odnoseći deo humusnog horizonta i nanoseći velike štete poljoprivrednim usevima, zaposleni u vranjskoj Poljoprivredno službi savetuju poljoprivrednicima da u plodored polako uvode jednu jednogodišnju leguminozu. Tim povodom su Nada Lazović Đoković, savetodavac za ratarstvo ove poljoprivredne službe i Dejan Ivanović, poljoprivrednik iz sela Moštanica, podigli u ovom selu ogledno polje soje sa ciljem da poljoprivrednicima ukažu na to da soju mogu gajiti u proleće na preoranim površinama gde se voda dugo zadržala i da je ona odličan usev koji revitalizuje poplavljeno zemljište zato što ostavlja dovoljne količine azota.

Po rečima savetodavca za ratarstvo Lazović Đoković, tokom rasta i razvoja na parceli ogledne soje primenjivana su folijarna đubriva koja u sebi imaju oblik fosfora koji je odmah dostupan biljkama, a koji su neophodni za dobar i visok prinos kao i kvalitet zrna u ovako sušnim godinama.

Primenjivana su i nitratno sulfatna đubriva koja su bolja od klasičnih amonijatno sulfatnih jer sadrže nitratni oblik azota koji je odmah dostupan biljkama.

“Folijarna prihrana soje je takođe značajna jer doprinosi povećanju prinosa i kvalitetu zrna i to formulacije koje su namenjene uljaricama sa mikroelementima mangan i molibden koji daju biljci bolji start u proleće, povećavaju broj oplođenih mahuna i veličinu semena pa je samim tim i prinos veći”, ističe lazović Đoković i naglašava da je pred cvetanje prihrana soje na ovom ogledu rađena Borom, a u fazi pre i tokom nalivanja zrna azotno sumpornim đubrivom.

Soja se u Pčinjskom okrugu može gajiti na crnici, smonici i aluvijalnom zemljištu. Gajenje soje najbolje je na nižim terenima u onim delovima gde su povoljniji klimatski uslovi i gde veći uticaj imaju kiše i podzemne vode.

Unošenje mineralnih đubriva specifično je za svaku proizvodnu parcelu pod sojom i zavisi od tipa zemljišta, količine hrane u njemu, načina proizvodnje sa ili bez navodnjavanja kao i od planiranog prinosa. U početnom rastu mladih biljaka neophodne su manje količine azota dok se na korenu još nisu formirale kvržice, pa se preporučuje sa predsetvenom primenom unošenje manjih količina azota u zemljište i to oko 30 do 40 kilograma po hektaru.

Fosfor i kalijum se unose u zemljište u jesen, sa osnovnom obradom zemljišta. Ne preporučuje se prihranjivanje soje u toku vegetacije kao ni predsetvena primena đubriva urea koja ima produženo delovanje, jer se biljke tada opredeljuju za lakše dostupan azot iz zemljišta i ne formiraju se kvržice na korenu biljaka.

Prihranjivanje soje azotnim đubrivima ima smisla samo na kiselim zemljištima gde je onemogućen rad kvržičnih bakterija.
Najveći problem koji se javlja u proizvodnji soje jesu korovi.

Smanjenjem međurednog razmaka u setvi soje može se umanjiti negativan konkurentski uticaj korova i odložiti vreme njihovog suzbijanja.

Ove godine na ogledu su bile zastupljene dve semenske kuće sa šest sorata i prinosi su se kretali od 2,7 do 3,4 tone po hektaru.